Grupa Replicants powstała jako poboczny projekt gitarzysty,perkusisty i klawiszowca Grega Edwardsa i wokalisty,basisty i programisty Kena Andrewsa, muzyków alternatywnej grupy Failure, która w tym czasie negocjowała nowy kontrakt. Do współpracy zaangażowano także Paula D’Amoura, byłego basistę Tool i klawiszowca Chrisa Pitmana.
Zespół od początku miał funkcjonować jedynie jako odskocznia od tego, co muzycy tworzyli na co dzień.
Stąd też nazwa,kojarząca się z książką Philipa K. Dicka “Blade Runner”, stąd repertuar, w którym muzycy jedynie “powielali” utwory innych muzyków.
Trzeba jednak przyznać,że covery w wykonaniu Replicants brzmią interesująco, choć pewna niepokojąca nuta pobrzmiewająca w nagraniach sprawia, że piosenki są dosyć trudne w odbiorze.

Sama płyta ukazała się w 1996, a już wkrótce potem D’amour i Pitman ruszyli formować inny zespół, natomiast Andrews i Edwards wrócili do grupy Failure.

Zawartość muzyczna płyty przedstawia się następująco:

* 1. “Just What I Needed” (The Cars)

* 2. “Silly Love Songs” (gościnnie Maynard James Keenan jako wokalista) (Wings)

* 3. “Life’s a Gas” (T. Rex)

* 4. “Cinnamon Girl” (Neil Young)
* 5. “How Do You Sleep?” (John Lennon)
* 6. “Destination Unknown ( Missing Persons)

* 7. “No Good Trying” (Syd Barrett)
* 8. “Are ‘Friends’ Electric?” (Gary Numan)

* 9. “Dirty Work” (Steely Dan)

* 10. “The Bewlay Brothers” (David Bowie) ( śpiewa Chris)

 

* 11. “Ibiza Bar” (Pink Floyd) ( śpiewa Paul D’Amour )

 

Dla fana Gn’R dość istotna będzie informacja, że Chris nie tylko  pełni rolę głównego wokalisty w “Bewlay Brothers”, ale także wspomaga zespół na klawiszach, gitarze akustycznej oraz pełni rolę pomocniczego wokalisty w pozostałych utworach.

Podobnie, jak Gunsi na “Spaghetti Incident” polecam sięgnięcie po oryginały 🙂