Archiwum kategorii: Bumblefoot
FollowBumblefoot – Barefoot
Bumblefoot jest gitarzystą, który nie lubi próżnować. Gdy nie koncertuje z GN’R grywa gościnnie, nagrywa, jest producentem, aktorem, angażuje się w masę rzeczy. Dlatego trzy lata “bezczynności” między “Normal”, a “Abnormal” muszą się wydawać czymś dziwnym każdemu zorientowanemu w temacie fanowi Rona. Nie dziwi za to fakt, że gdy gdy “Bąbel” znajdzie wolną chwilę, to nagrywa. To właśnie miało miejsce pod koniec 2008 roku, gdy gitarzysta Gunsów, wiedząc, że nie ma zbyt wiele czasu na nagrywanie nowego materiału uznał, że warto jednak dać fanom coś więcej niż nagrane nieco wcześniej “Abnormal”. Jak pomyślał, tak zrobił, angażując przy okazji w swój projekt fanów, których zapytał, którą, z nagranych wcześniej przez niego piosenek, chcieliby usłyszeć w wersji akustycznej, gdyż miał już niemal kompletny album, na którym brakowało jednej piosenki. Ostatecznie na “Barefoot” trafił odrzut z “Uncool” czyli “She knows”, dobrze znany znany w gronie zagorzałych fanów Rona.
Kiedy gitarzysta opowiadał później o tej płytce dał do zrozumienia, że część piosenek nie trafiła na “Barefoot”, gdyż w wersji akustycznej nie brzmiały tak dobrze, jak by sobie tego życzył. Taki los spotkał np. “Overloaded” z płyty “Normal”. Dla Rona nagrywanie “Barefoot” było odskocznią od skomplikowania wiążącego się z Gn’R, stworzeniem czego, co będzie w miarę proste, ale pobudzające twórczo, bo, przyznajmy szczerze, że po wysłuchaniu kipiącego punkową energią tytułowego utworu z płyty “Abnormal” raczej trudno byłoby sobie wyobrazić ten utwór w wersji akustycznej.
Oddajmy zresztą głos Bumblefootowi: “To było bardzo fajne doświadczenie, tak po prostu wejść do studia i na nowo zinterpretować stare piosenki.”
Płytka, o której Ron wspomniał pod koniec roku 2008 ukazała się ostatecznie w grudniu tego samego roku i zawierała w zasadzie 6 utworów, przy czym ze względu na to, że gitarzysta Gunsów zdecydował się na ciekawy eksperyment polegający na umieszczeniu obok wersji z wokalem także tych, w których wokalu zabrakło “Barefoot” zawiera ostatecznie 12 utworów.
Są to:
| 1. | “She Knows (Acoustic)” | 3:08 |
| 2. | “Dash (Acoustic)” | 6:13 |
| 3. | “Simple Days (Acoustic)” | 4:12 |
| 4. | “Shadow (Acoustic)” | 5:43 |
| 5. | “Abnormal (Acoustic-Explicit Version)” | 3:35 |
| 6. | “She Knows (Acoustic-Instrumental)” | 3:10 |
| 7. | “Dash (Acoustic-Instrumental)” | 6:13 |
| 8. | “Simple Days (Acoustic-Instrumental)” | 4:12 |
| 9. | “Shadow (Acoustic-Instrumental)” | 5:45 |
| 10. | “Abnormal (Acoustic-Instrumental)” | 3:35 |
| 11. | “Delilah (Unplugged Version)” | 5:01 |
| 12. | “Abnormal (Acoustic-Clean Version)” | 3:35 |
Jak widzimy, z wydawnictwa szczególnie mogą cieszyć się fani utworu “Abnormal”, jednakże Ron nie zapomniał także o innych swoich płytach. “Barefoot” prezentuje nam Bumblefoota jako artystę dojrzałego, twórczo przerabiającego własne utwory, potrafiącego je kompletnie przeobrazić.
Aby zachęcić do zakupy płyty gitarzysta Gunsów zdecydował się, wzorem poprzednich płyt, na umieszczenie na swojej stronie samplera zawierającego fragmenty utworów.
Na dziś, czyli 19 września 2013 “Barefoot” jest ostatnim albumem sygnowanym przez Bumblefoota, muzyk jednak nie próżnował… Co nagrywał i jak to się odbywało? O tym innym razem, a tymczasem posłuchajcie wraz ze mną
Sex Tapes – Sex Tapes
Sex Tapes to projekt, w który zaangażowali się Chris Pitman, gitarzysta Kelly Wheeler (Psi-Com), basista Marco Fox ( Zaum ), Ryan Brown ( perkusista sesyjny, którego można usłyszeć choćby w Piratach z Karaibów 3) oraz Angelo Palazzo, klawiszowiec i gitarzysta rytmiczny. Ten ostatni dołączył później.
Keely i Chris znali się już wcześniej, bo od 1993 roku, toteż, gdy Wheeler przedstawił swoje pomysły na nowy projekt muzyczny Foxowi, o współpracę z Pitmanem nie trzeba było długo zabiegać. Skład uzupełnił Brown, którego niektórzy członkowie zespołu znali już wcześniej.
Jak powiedział Kelly nazwa zespołu miała przyciągnąć uwagę, a niewątpliwie zamieszanie wokół różnego rodzaju taśm, na których zarejestrowano seksualne wyczyny gwiazd wciąż budzą silne emocje. Gitarzysta uważał zresztą, że dobra muzyka jest równie satysfakcjonująca jak seks.
Sex Tapes stało się dla Chrisa Pitmana kolejnym projektem, w którym mógł realizować swoją artystyczną wizję, gdyż został autorem tekstów, natomiast Wheeler zajął się muzyką.
Sam zespół określił swoją muzykę jako krzyżówkę Jane’s Addiction, Led Zeppelin i Queen.
Płyta, nad którą zespół pracował miesiąc. nagrana została jako projekt D.I.Y., nad którym główną pieczę sprawował Chris. Warto podkreślić, że za mastering albumu odpowiadał Bumblefoot.
Wydając płytę grupa założyła zresztą własną wytwórnię, chcąc się uniezależnić od wielkich wytwórni muzycznych. Projekt pojawił się w sprzedaży 11 listopada 2008 roku. Nie da się ukryć, że w tej chwili, podobnie jak w momencie wydania najłatwiej kupić go na stronie zespołu, gdzie szczególną uwagę przykuwa oferta skierowana do bardziej zagorzałych fanów, którzy za 18 dolarów dostaną płytę, koszulkę i plakat. Istnieje również możliwość nabycia samych koszulek.
Wydawnictwo zatytułowane Sex Tapes było promowane singlem “Medicine Man”.
Lista utworów
1.
2.
3. “Asrad”
4.
5. “Crawlspace”
6. “External Thought Processes”
7. “Get Me Down”
8. “Nothing Inside”
9. “Coolife”
10. “Worklords”
Po wydaniu płyty zespół ruszył w krótką trasę koncertową po okolicy, w trakcie której oferował fanom interesujące promocje mające na celu zapoznanie się z materiałem, jak chociażby ściągnięcie 5 nagrań za subskrybowanie newslettera grupy. Obecnie grupa najprawdopodobniej wciąż istnieje, jednak słuch o niej zaginął…
And now you’re stuck with ab-normal again…
Zabierając się za tę notkę, jak zwykle odpalam album, o którym będzie mowa, już jest słodko. Potem wchodzę na forum i szukam, co już o tej płycie napisaliśmy. Jak na jedną płytę pojawiło się sporo materiału…, aż tu nagle niespodzianka! Pisanie tej notki zaczęło się się 15 Lipca 2008. Ktoś pamięta co się wtedy stało? Otóż chłopcy i dziewczynki przypomnę wam, że nasz mały portal i forum zrobił wywiad z artystą-gitarzystą. Wywiad podobno chwalony na łamach naszego i Bumblefoota forum(oczywiście wspominam o tym, bo maczałem w nim palce razem ze Zqyxem i innymi forumowiczami).
Abnormal, jest następcą Normal.
Rejestrowanie płyty rozpoczęło się jesienią 2007, sama płyta jest miksem utworów powstałych wcześniej, jak i tych, które powstały podczas jej nagrywania. Wszystkie ścieżki zostały nagrane w domu Rona, który był sobie producentem i inżynierem, zagrał również na wszystkich instrumentach, na jakich zagrać potrafił, czyli bas, gitara. Oczywiście również śpiewa. Razem z Ronem na wokalu w tle słychać fana, który wygrał konkurs na operowe wokale na płycie. Na perkusji Dennis Leeflang, który współpracował z Bumblefootem już od 2002 roku.
W listopadzie i grudniu Dennis nagrał perkusję do wszystkich kawałków, wtedy też zakończyło się komponowanie wszystkich piosenek. Do kwietnia Ron zajął się nagrywaniem swoich partii oraz wielu dodatkowych instrumentów. Potem kolejno, kwiecień – miksowanie, maj – mastering, czerwiec – produkcja i 1 lipca płyta w sklepach.
Podczas nagrywania Bumblefoot nagrywał filmy prezentujące pracę w swoim studiu, linki ciekawscy dostaną na dole.
Sama płyta to energiczne punk rockowe granie z wirtuozem z gitarą w ręce. Od pierwszych dźwięków wiadomo, czyja to płyta, Ron jest przykładem na to, że mając wielu muzycznych idoli można odnaleźć swoje niepowtarzalne brzmienie. Szybkie riffy, nieszablonowe solówki nie pozwalają się słuchaczowi znudzić. Wszystkie teksty napisał i wyśpiewał Bumblefoot. Niektóre teksty powstawały długo przed muzyką, np. tekst do utworu “Green” Ron napisał dziesięć lat przed wydaniem płyty. Lwią część tekstów napisał podczas trasy z Guns N’ Roses w 2006 i 2007 roku. Utwór “Red Eye”, zainspirowany ciekawym zdjęciem z klubu i trzęsieniem ziemi, powstał w Japonii .
Płyta spotkała się z bardzo pozytywnym przyjęciem, a sam Ron był rozchwytywany przez prasę muzyczną. Dla samych polskich mediów Bumblefoot udzielił kilku wywiadów. Niestety na więcej nie wystarczyło czasu ze względu na GN’R. Płyta nie doczekała się ani teledysków, ani trasy koncertowej. W grudniu na EP’ce “Barefoot” pojawiły się akustyczne wersje “Simple Days” i “Dash”, piosenek pierwotnie nagranych właśnie na “Abnormal”.
Sam jestem szczęśliwym posiadaczem podpisanej przez Rona płyty, którą można zamówić w jego sklepie internetowym (tutaj) i polecam. Aha i jeszcze raz dziękuje za nią Zqyxowi.
Wywiad, o którym wspominam na początku: http://gunsnroses.com.pl/forum/guns-n39-roses/wywiad-z-ronem-dla-nightrain-station/msg146214/#msg146214
Cykl artykułów o utworach z Abnormal i o tym, co zainspirowało do to napisania ich.
Filmy z nagrywania (16-26)
Warto wspomnieć, że dwa utwory z tej płyty, czyli “Glad to be here” i “Objectify” Ron grywał także na koncertach Guns N’ Roses.
Bumblefoot – Normal
Wydany w 2005 roku siódmy album Bumblefoota mógł zaskoczyć fanów artysty. Dlaczego? Ano dlatego, że Ron zdecydował się na pewnego rodzaju “znormalnienie” 😉
Utwory zebrane na płycie Normal zdecydowanie bardziej niż cokolwiek nagranego wcześniej mieszczą się już w kategorii piosenek. Jest to album koncepcyjny. Artystę poznajemy jako szalonego muzyka, który zastanawia się nad odrzuceniem leków, które pogrążają go w szaleństwie, ale jednocześnie pozwalają tworzyć. Muzyk obawia się, że bez “wspomagaczy” przestanie być twórczy. Chce być “normalny”, choć sam ma problem z określeniem czym jest normalność.
Ron to kreatywny, dojrzały muzycznie człowiek, który na tej płycie dokładnie wie, co chce przekazać i w jaki sposób to zrobić. Pokazuje wiele różnych oblicz, wiec nawet jeśli jeden z utworów się nie spodoba zawsze można zainteresować się i zachwycić kolejnym.
Płyta “Normal” nie jest raczej zbyt łatwo dostępna w Polsce. Kupując ją bezpośrednio z wytwórni możemy jednak; za dodatkową opłatą przeznaczoną na szlachetny cel; liczyć nie tylko na dobrą zawartość muzyczną, ale także na autograf muzyka. Myślę, że warto.
Płycie towarzyszył teledysk do piosenki “Real”.