Archiwum kategorii: Tommy Stinson

Replacements – Hootenanny

Słowo hootenanny oznacza coś,co trudno określić,lub czego nazwa została zapomniana. Wydana w 1983 druga płyta Replacements pod takim właśnie tytułem nie jest jednak krążkiem, o którym łatwo zapomnieć. Natomiast z całą pewnością trudno jednoznacznie określić stylistycznie te nagrania.

W dyskografii zespołu jest to bowiem płyta wyjątkowa, stanowiąca przełom. Do tej pory Replacements byli w zasadzie grupą,którą, którą w mniejszym lub większym stopniu można było określić jako hardcorepunkowa,bądź punkrockowa.

Na “Hootenanny ” już tak prosto nie jest. Zaczyna się od tytułowego utworu klimatem zbliżonego do nagrań The Doors, aczkolwiek lepiej nie zwracać uwagi na tekst 😉
Za to drugi utwór “Run it” to powrót do klasycznego Replacements, może okraszony  nieco większą liczbą gitar niż do tej pory, ale za to z jak zwykle rozkrzyczanym Westebergiem. Po chwili kolejna niespodzianka. Replacements grają melodyjnego rocka w “Color me impressed”!. “Willpower” to kolejna zmiana stylu. Trudno nawet określić,na jaki. W tym mrocznym utworze wyczuwalne są na pewno wpływy grunge.
Wolno śpiewający Westeberg, niepokojące dźwięki instrumentów.Tego po prostu trzeba posłuchać. Witamy w latach sześćdziesiątych,czyli “Take Me Down To The Hospital“. Westeberg, jak widać, potrafi zaśpiewać bardzo różne rzeczy, a zespół w ciągu 2 lat od debiutu bardzo się rozwinął. W latach sześciesiątych Tommy i spółka czują się na tyle dobrze,że wracają do nich w kolejnym utworze”Mr. Whirly”,utworze, który w początkowej fazie zdaje się być balladą, ale “czar” szybko pryska.Elektroniczne ballada “Within Your Reach” jest zupełnym odcięciem się od tego, co Replacements prezentowali do tej pory. Paradoksalnie najsłabszym elementem wydaje się wokal Westeberga, który nie wyzbywa się punkrockowego sposobu śpiewania (chrypka),a w tej piosence aż kusi się o łagodniejszy styl. Optymistyczne, prawie instrumentalne, “Buck Hill” jeszcze bardziej pokazuje wszechstronność Replacements.
Lovelines” właściwie trudno określić,po prostu trzeba posłuchać.
Kolejna zmiana stylu. W “You lose” punkowy refren przeplatany jest melodyjnymi zwrotkami utrzymanym w stylistyce punkrockowej, a powtarzający się motyw muzyczny dodaje piosence kolorytu. “Hayday” jest już powrotem do klasycznego Replacements z nieco bardziej melodyjnymi motywami.Na uwagę zasługuje zwłaszcza sekcja rytmiczna. Zamykające płytę utwór “Treatment Bound” “o posmaku The Beatles” jest doskonałym uzupełnieniem doskonałej płyty i swego rodzaju zwiastunem “przyszłości” grupy 😉

Zabawne,że największym hitem z tak różnorodnej płyty stało się; niczym w gruncie rzeczy nie wyróżniające się; aczkolwiek może najbardziej przyswajalne “Color me impressed”. Zróżnicowanie stylistyczne “Hootenanny” sprawiło,że  na muzykę Replacements zwróciło uwagę więcej ludzi.Największe dzieło zespołu miało jednak dopiero nadejść 🙂

Zremasterowana edycja płyty z roku 2008 zawierała 7 dodatkowych utworów

 


Replacements – Stink

Niecały rok po wydaniu debiutu “Sorry Ma, Forgot to Take out the Trash” 24 czerwca 1981 Replacements zdecydowali się na wydanie niespełna szesnastominutowej EP-ki “Stink”.Zarejestrowanie i zmiksowanie materiału na Ep-kę nazwaną wstępnie “To poor to tour” (Zbyt kiepscy na trasę)  trwało 3 dni.

Kolejne spotkanie z Tommym Stinsonem i jego towarzyszami z Replacements przynosi solidną dawkę hardcorowego grania.
Już sam początek  EP-ki sugeruje, że nie będzie miło.
Policja wzywająca do rozejścia się, tak by nikomu nic się nie stało we wstępie do “Kids don’t follow” i odzew fanów : Fuck you, man; według świadków fanem, który krzyczał był Dave Pirner, znany później z Soul Asylum; wskazywał jasno, że Replacements uderzają na nowo. Utwór okazał się bardzo popularny, o czym może świadczyć fakt, w 2009 umieszczono go na DLC do gry Rock Band 2.
Na “Stink” Replacements śpiewali  między innymi o  trudnościach w porozumiewaniu się, poszukiwaniu pracy, stosunku do używek.

O twórczości zespołu najlepiej świadczy muzyka. Zapraszam

Wśród piosenek na płycie stylistycznie wyróżniają się: nieco bluesowe “White and Lazy”, które jednak wkrótce przeradza się w tradycyjną hardcore’ową “łomotaninę” oraz najbardziej melodyjny,  obok “Fuck The School”, utwór – ballada “Go”.

Niecały rok wcześniej, podczas sesji zdjęciowej promującej ich debiut, Replacements mieli dosyć obojętny stosunek do mediów:


Nic nie wskazuje na to,żeby po wyjściu ep-ki  “Stink” sytuacja się zmieniła.

W roku 2008 wydano reedycję epki zawierającą cztery dodatkowe utwory. Były to:

“Staples in Her Stomach” Westerberg, Stinson, Stinson, Mars 1:28
“Hey, Good Lookin'” (cover Hanka Williamsa) Hank Williams 1:55
“Rock Around the Clock” (cover Billy’ego Haleya & His Comets) Max C. Freedman, James E. Myers 3:02
“You’re Getting Married” (demo) Westerberg 5:11


Replacements

W czasie, gdy w Duff próbował swoich sił w Vains, Fastbacks i mniej więcej 30 innych zespołach, których nazw często już nie pamięta, w  Minneapolis (stan Minnesota) w USA powstał zespół, który jeszcze w 1979 roku nosił niewiele mówiącą światu nazwę Dogbreath, wkrótce zmienioną zresztą na The Impediments. Jednak los zrządził, że nazwa zespołu jeszcze raz się zmieniła, gdyż  okazało się, że zespół nie tylko lubi grać, ale i pić.Tak oto po swoim pierwszym występie, gdy zakazano im  koncertowania  w St.Paul z wiadomego powodu, sprytni muzycy postanowili  po raz kolejny zmienić nazwę.Tym razem padło na The Replacements. Wśród fanów zespół funkcjonuje też czasem jako The Mats .
Grupa powstała z inicjatywy kilku przyjaciół: Bobby’ego Stinsona, późniejszego gitarzysty, Chrisa Marsa, perkusisty, ale przede wszystkim Paula Westerberga. Dla fanów GN’R dosyć istotną informacją powinien być fakt, iż; nieżyjący już niestety obecnie; Bobby Stinson ma brata Tommy’ego, który został w owym czasie, to jest mniej więcej w roku 1979 basistą zespołu.
Dodać trzeba, że najprawdopodobniej jednym z najmłodszych basistów w historii muzyki, bowiem w momencie uformowania się zespołu, mającego później zasłynąć jako Replacements, Tommy miał zaledwie 12 lat.
Zespołowi to jednak nie przeszkadzało, bowiem zamierzali grać szybko, ostro, ale niekoniecznie dobrze technicznie.
Po 2 latach ciężkiego picia, znaczy się grania ;), zespół postanowił nagrać płytę pod wdzięcznym, acz nie koniecznie krótkim tytułem : “Sorry Ma,Forgot to take out the Thrash”

Posłuchajmy hardcore’owych początków Tommy’ego.

Płycie towarzyszył singiel “I’m in Trouble”:

Znalazła się na nim niewydana wcześniej piosenka skomponowana przez Paula Westerberga “If only were lonely”, która zdecydowanie odbiegała stylistycznie od materiału zawartego na debiucie Replacements.

22 kwietnia 2008 roku ukazała się reedycja debiutanckiej płyty Replacements zawierająca dodatkowo